นักเทนนิสระดับโลกที่เสริฟลูกออกไปได้เร็วหลายร้อยไมล์ต่อชั่วโมง เขาใช้แค่นิ้วชี้กับนิ้วโป้งจับด้ามไม้เทนนิสเท่านั้น เพราะเมื่อปล่อยให้ไม้มีอิสระตามการเหวี่ยงของแขนจะเกิดโมเมนตัมที่เกิดจากน้ำหนักของตัวไม้เองเสริมแรงเข้าไปด้วย

นักกอล์ฟใช้น้ำหนักของหัวไม้กอล์ฟที่ปล่อยลงมาตามแรงดึงดูดของโลกเป็นแรงเสริม โดยใช้มือจับไม้กอล์ฟไว้แบบหลวมๆ ทำให้สามารถตีลูกกอล์ฟไปได้ไกลโดยไม่ต้องออกแรงจากแขนเลยก็ยังได้ แขนและมือทำหน้าที่เพียงควบคุมให้หัวไม้กอล์ฟกระทบลูกกอล์ฟถูกตำแหน่งและทิศทางเท่านั้น

แม้ไม้ปิงปองสั้นกว่าไม้เทนนิสหรือไม้กอล์ฟแต่ใช้หลักการเดียวกันนั่นเอง เวลาเหวี่ยงไม้ปิงปองจะต้องรู้สึกถึงน้ำหนักของตัวหน้าไม้และรู้สึกถึงแรงที่ลูกปิงปองกระทบยางและกระทบไม้

ถ้าจับไม้แน่นเกินไปจะไม่มีความรู้สึกถึงน้ำหนักของตัวหน้าไม้เกิดขึ้นเลย เวลาเหวี่ยงแขนรู้สึกแต่ว่าแขนถูกเหวี่ยงแต่ไม่รู้สึกว่ามีไม้ปิงปองจับไว้ด้วย อีกทั้งการเกร็งของมือจะทำให้เหวี่ยงแขนได้ช้ากว่าและไม่รู้สึกว่ามีอัตราเร่งของการเหวี่ยง

ในการจับไม้ปิงปอง ให้ใช้นิ้วกลาง นิ้วนาง และนิ้วก้อย กำด้ามไม้ปิงปองไว้เพียงเบาๆ แค่ช่วยให้ไม้ปิงปองไม่หลุดมือในช่วงเหวี่ยงแขน และเมื่อเหวี่ยงแขนออกไปตีลูกจะรู้สึกถึงน้ำหนักของหน้าไม้อยู่ที่นิ้ว 3 นิ้วนี้ ส่วนนิ้วชี้ใช้ควบคุมหน้าไม้ให้ได้มุมคงที่ตามต้องการ ส่วนนิ้วโป้งวางไว้ที่สันตรงคอของด้ามไม้

ช่วงที่เหวี่ยงไม้ให้จับไม้ไม่แน่นไปไม่หลวมเกินไปเพื่อเร่งความเร็วของแขนได้สะดวก พอไม้จะกระทบลูกให้กำไม้แน่นขึ้นเพื่อควบคุมหน้าไม้  

ช่วงเวลาที่ลูกสัมผัสกับยางและหน้าไม้ (dwell time) มีความสำคัญอย่างยิ่งในการควบคุมการหมุนและทิศทางของการส่งลูก หากจับไม้แรงพอดีๆจะรับรู้ถึงจังหวะเวลานี้ จะได้ใช้การเด้งของยางและตัวหน้าไม้ได้เต็มที่อย่างที่มันถูกผลิตขึ้นมา

อย่างไรก็ตามควรแยกประเด็นให้ดีว่า หากต้องการตีลูกให้ได้แรงและพุ่งออกจากไม้ได้เร็วนั้น ไม่ได้ขึ้นกับว่าต้องจับไม้ให้แรงไว้ในขณะที่ลูกกระทบไม้

• ความแรงในการจับไม้มีผลต่อความเร็วในการเหวี่ยงไม้และการควบคุมหน้าไม้แต่ไม่มีผลต่อความเร็วของลูกที่กระเด้งออกไปจากไม้
• ความเร็วของลูกที่กระเด้งออกไปจากไม้เป็นผลจากโมเมนตัมของการเหวี่ยงไม้และการกระเด้งของหน้ายางและตัวไม้

ช่วงว่างๆไม่ได้ลงสนาม ควรฝึกเดาะลูกปิงปองโดยตีลูกสูงบ้างต่ำบ้าง เพื่อฝึกการรับรู้ถึงการเด้งของยางและการเด้งของหน้าไม้ว่ามีแรงมากน้อยเพียงใด และควรฝึกบริหารกล้ามเนื้อมือและนิ้วให้มีแรงมากขึ้นจะได้ไม่ต้องออกแรงกำหน้าไม้เท่าใดนัก

วิธีจับไม้ปิงปองที่ดีต้องสามารถตีได้สะดวกทั้งโฟร์แฮนด์และแบ็คแฮนด์ ไม่ต้องบิดมือปรับหน้าไม้ต่างไปจากเดิม ครูจันทร์ ชูสัตยานนท์สอนต่างไปจากยุคนี้ตรงที่ให้ฝึกเลื่อนนิ้วชี้กับนิ้วโป้งขึ้นลงแล้วแต่ว่าจะตีด้านไหน ถ้าตีโฟร์แฮนด์ให้เลื่อนนิ้วชี้ขึ้นไปทางกลางไม้ให้มากขึ้นหน่อยส่วนนิ้วโป้งให้เลื่อนลง ถ้าตีแบ็คแฮนด์ให้เลื่อนนิ้วชี้ลงแล้วเลื่อนนิ้วโป้งขึ้น นักปิงปองลูกศิษย์แต่ละคนจะฝึกเลื่อนนิ้วขี้นลงจนหน้ายางถูกเสียดสีเป็นมันวาว ซึ่งวิธีเลื่อนนิ้วจะช่วยให้สามารถควบคุมหน้าไม้และตีลูกได้แม่นยำขึ้นมากเพราะไม้และยางปิงปองยุคก่อนมีคุณสมบัติด้านการควบคุมน้อยกว่าไม้และยางยุคนี้ sweet spot มีขนาดเล็กต้องตีให้ถูกตรงกลางไม้จึงจะได้แรงและควบคุมดีที่สุด ความรู้สึกของนิ้วที่สัมผัสกับหน้ายางจะช่วยบอกมุมของหน้าไม้ที่ตีอยู่ได้ชัดเจน และนิ้วที่พยุงหน้าไม้ไว้พอตีลูกแรงๆหน้าไม้จะไม่สั่น

แม้ไม้ปิงปองและยางปิงปองยุคใหม่มีคุณสมบัติที่ดีขึ้น มีขนาด sweet spot กว้างขึ้น วิธีการตีก็รวดเร็วและรุนแรงกว่าแต่ก่อนมาก จนแนะนำกันว่าไม่ต้องเลื่อนนิ้วชี้กับนิ้วโป้งขึ้นลงอย่างสมัยก่อนก็ตาม แต่ยังต้องให้ความสำคัญกับน้ำหนักที่ใช้กดจากนิ้วชี้กับนิ้วโป้ง เช่น ถ้าตี Backhand Slow Loop ต้องให้น้ำหนักกดจากนิ้วโป้งมากกว่านิ้วชี้ ส่วนการตี Backhand Loop ธรรมดาต้องให้น้ำหนักกดจากนิ้วชี้และนิ้วโป้งสมดุลกัน

การวางนิ้วชี้หรือนิ้วโป้งยังชี้ให้เห็นจุดแข็งและจุดอ่อนของคู่ต่อสู้อีกด้วย เช่น ถ้าวางนิ้วชี้ไว้สูงถึงกลางหน้าไม้ไว้ตลอดแสดงว่าเตรียมไว้สำหรับตีโฟร์แฮนด์ แต่จะตีลูกทางด้านแบ็คแฮนด์ไม่ถนัดโดยเฉพาะลูกสั้นบนโต๊ะ หรือถ้าจับไม้ปิงปองโดยบิดหน้าไม้ให้คว่ำมากกว่าปกติเพื่อหวังจะใช้กับการตีด้วยท่าใดท่าหนึ่งย่อมทำให้ตีท่าอื่นได้ยากขึ้นหรือควบคุมทิศทางได้ลำบากขึ้น