ด้วยความว่องไวทำให้ปิงปองยังคงเป็นกีฬาที่คนตัวสูงใหญ่ไม่สามารถเอาเปรียบคนตัวเล็ก ถ้าสักวันหนึ่งคนตัวใหญ่สามารถเคลื่อนไหวตัวได้ไวขึ้น คนตัวเล็กจะหมดทางสู้ไปเลยเพราะคนตัวใหญ่มีมวลมาก ทำให้มีโมเมนตัมที่ถ่ายเทพลังงานไปที่ลูกปิงปองได้มาก ทำให้ตีลูกได้แรงเพราะน้ำหนักตัวที่ช่วยเป็นแรงเสริม เมื่อตีได้ทั้งแรงและเร็วไปพร้อมกันย่อมยากจะหาใครมาเอาชนะ

ไม่ว่าจะเป็นคนตัวใหญ่หรือตัวเล็ก นักปิงปองต้องฝึกฝนหาทางถ่ายน้ำหนักตัวเข้าหาลูกให้เต็มที่ แต่หลายคนมักเข้าใจผิดว่าต้องขยับลำตัวไปข้างหน้าในขณะที่เหวี่ยงแขนไปข้างหน้าจึงจะทำให้ตีลูกได้แรงที่สุด

การถ่ายน้ำหนักตัวที่ถูกต้อง ต้องยังคงรักษาสมดุลของร่างกายได้เสมอ เมื่อถ่ายนำหนักไปเท้าหลังเพื่ออัดพลัง ต้องควบคุมให้จุดศูนย์กลางของน้ำหนักตัว (Center of Gravity) เคลื่อนไปไม่เกินเท้าหลัง เมื่อถ่ายนำหนักไปเท้าหน้าเพื่อปล่อยพลัง ต้องควบคุมให้จุดศูนย์กลางของน้ำหนักตัว (Center of Gravity) เคลื่อนไปไม่เกินเท้าหน้า

อย่ายึดติดกับบางตำราที่ว่าต้องทิ้งน้ำหนักลงเท้าหลัง 80% คงไว้ที่เท้าหน้า 20% ในจังหวะอัดแรง เพราะในบางท่าตี เราอาจจำเป็นต้องทิ้งน้ำหนักลงเท้าหลัง 100% เพื่อใช้แรงดีดจากขาหลังให้เต็มกำลังที่มี หรือบางลูกอาจจำเป็นต้องใช้แรงดีดจากขาทั้งสองข้างพร้อมๆกันก็ได้

นักปิงปองต้องเข้าใจให้ถูกต้องว่าแรงที่ถ่ายจากขาไม่ได้ทำให้หน้าไม้ตีได้แรง แต่แรงจากขาจะเป็นแรงผลักให้ลำตัวเคลื่อนที่ไปข้างหน้า พอลำตัวเคลื่อนไปข้างหน้าได้แล้วก็ต้องหยุดแรงจากขา ไม่ใช่ว่ายังคงยืดขาตามต่อไป

พอลำตัวเคลื่อนไปข้างหน้า จะถ่ายทอดแรงไปที่แขนท่อนบนให้ขยับตัวของมันเอง จากนั้นต้องหยุดการเคลื่อนลำตัวไปข้างหน้าเพื่อให้ใช้หัวไหล่เป็นจุดหมุนปล่อยให้แขนท่อนบนสะบัดออกไป

พอแขนท่อนบนสะบัดออกไป จะถ่ายแรงมาที่แขนท่อนล่างให้ขยับตัวของมันเอง จากนั้นต้องหยุดการเหวี่ยงแขนท่อนบนเพื่อให้ใช้ข้อศอกเป็นจุดหมุนปล่อยให้แขนท่อนล่างสะบัดออกไป ซึ่งแรงจากการสะบัดนี้จะเกิดแรงเร่งแบบชั่วขณะในระยะเวลาที่สั้นมากๆ เรียกว่าแรงระเบิด (Explosive Power)

แรงระเบิดจะมีอานุภาพสูงสุดต่อเมื่อข้อมือสะบัดไปโดนลูกปิงปองในขณะที่แขนท่อนล่างเคลื่อนที่ไปข้างหน้าในจังหวะที่เร็วที่สุดด้วยและในจังหวะที่ไม้กระทบลูกนั้นแนวของมือและแขนท่อนล่างต้องเป็นแนวเส้นตรงเดียวกัน จึงจะทำให้ตีได้แรงและแม่นยำพร้อมกันไป หากควบคุมข้อมือให้สะบัดไม้เฉียดผิวลูกจะทำให้เกิดลูกที่หมุนมาก

ข้อผิดพลาดที่เห็นกันบ่อยๆแม้แต่นักปิงปองที่เป็นแชมป์ก็ยังทำกันอยู่เกิดจากการล้อคมุมข้อศอกไว้คงที่ตลอดเวลาในการตีโฟร์แฮนด์ โดยจะเห็นว่าใช้หัวไหล่เป็นจุดหมุนเหวี่ยงแขนแต่ไม่ได้ใช้ข้อศอกเป็นจุดหมุนในการส่งแรงลำดับถัดไป นั่นเป็นเพราะจับไม้ปิงปองแรงเกินไปทำให้กล้ามเนื้อแขนเกร็งและไม่ได้เหยียดแขนท่อนล่างออกในจังหวะอัดแรง

นอกจากนี้มักพยายามใช้แรงจากข้อมือสะบัดออกไปทั้งๆที่กล้ามเนื้อข้อมือมีพลังน้อยที่สุด โดยหารู้ไม่ว่าหากถ่ายทอดแรงมาสู่แขนท่อนล่างได้ถูกจังหวะแล้ว แค่ปล่อยให้ข้อมือเคลื่อนที่ของมันเอง มือจะสะบัดเข้าเองตามแขนท่อนล่างเมื่ออัดแรงและมือจะสะบัดออกเองตามแขนท่อนล่างที่เคลื่อนไปหาลูกโดยไม่ได้ออกแรงสะบัดข้อมือเท่าใดนัก

ส่วนการตีแบคแฮนด์ที่เสียแรงโดยใช่เหตุ มักพบท่าตีที่ข้อศอกกลับเคลื่อนมาข้างหลังในขณะที่ไม้เคลื่อนที่ไปข้างหน้า มักพบท่านี้เสมอเมื่อฝึกตีลูกแบคแฮนด์ Topspin