ครั้งแรกที่ผมลงสมัครแข่งขันเพื่อชิงแชมป์ประเทศไทย สมัยนั้นผมยังเด็กและตื่นเต้นมาก เมื่อถึงเวลาลงแข่งขันก็ซ้อมน้อคลูกกับคู่ต่อสู้ตามปกติ พอซ้อมตีกันได้สักพักคู่ต่อสู้ก็ขอตัวบอกว่าขอขึ้นไปเอาของก่อนเดี๋ยวค่อยมาเริ่มแข่งกัน แต่คนที่ลงมาแข่งกับผมกลับเป็นอีกคนหนึ่ง กรรมการก็ไม่ว่าอะไรทั้งๆที่เห็นได้ชัดว่าคนที่ลงมาตีกับผมคนแรกนั้นลงมาเพื่อถ่วงเวลารอเพื่อนที่ยังไม่มา น่าเสียดายที่ครั้งนั้นผมไม่ได้โวยวายทั้งๆที่ถูกโกงซึ่งๆหน้า ถ้ามีการตรวจสอบบัตรประชาชนดูชื่อนามสกุลของคนที่ลงแข่งจะหมดปัญหาการลงแข่งแทนกัน ตัวกรรมการต้องไม่รู้จักสนิทสนมกับคู่แข่งขัน

การโกงอื่นๆที่เห็นได้ไม่ชัดเจนแต่มีเจตนาเอาเปรียบคู่ต่อสู้ก็ยังถือว่าเป็นการโกงอยู่ดี ส่วนใหญ่มักเกิดจากการใช้ช่องโหว่ของกติการที่ไม่ได้เขียนไว้ เช่น

• เอามือซ้ายวางไว้บนโต๊ะช่วงที่รอรับเสริฟ อ้างว่ากติกาห้ามวางมือข้างที่ไม่ใช้ตีในช่วงที่กำลังเริ่มเล่นกันเท่านั้น ไม่ได้ห้ามวางมือบนโต๊ะช่วงก่อนเสริฟสักหน่อย
• เตะถ่วงไม่ยอมเสริฟเสียทีถ่วงเวลาเดินไปเดินมานานเกินควร
• พอจับลูกได้ก็เสริฟเร็วทันทีโดยไม่วางลูกบนอุ้งมือที่นิ่งให้เห็นชัด
• แทบไม่ช่วยเก็บลูกปิงปองให้หรือพอเก็บลูกปิงปองได้ก็โยนข้ามโต๊ะมาให้โดยไม่รอดูว่าอีกข้างเขาพร้อมหรือยังทำให้ต้องเดินไปเก็บลูกกลับมาเสริฟอยู่ดี
• ใช้เวลาช่วงซ้อมก่อนแข่งตบลูกแรงๆไปอีกทางหรือตีไม่ลงโต๊ะเพื่อให้ไปเก็บลูก
• ชอบกระทืบเท้า
• ชอบออกเสียงดังๆเพื่อกวนประสาท ถ้าใช้ตอนที่คู่ต่อสู้ทำเสียเองหรือตีไม่ได้เพราะลูกเฉี่ยวเน็ตหรือลูกกู้ดถือว่าเสียมารยาทอย่างแรง แต่ถ้าออกเสียงเพื่อกระตุ้นตัวเองหรือใช้ตอนที่ตัวเองทำแต้มได้ก็ไม่ว่ากัน ทางที่ดีไม่ควรออกเสียงใดๆเลยเพราะการออกเสียงเป็นอาการแสดงออกให้คู่ต่อสู้ทราบว่าตัวเองกำลังเครียดหรือวิตกกังวล

... อะไรๆที่ทำให้คู่ต่อสู้เสียอารมณ์เป็นต้องหาทางนำมาแหย่คู่ต่อสู้ไว้ก่อน ทุกทางที่เอาเปรียบได้แม้นิดๆหน่อยๆก็เอามาทำกัน ทำทุกวิธีเพื่อเอาชนะแม้ไม่ขาวสะอาดนักก็จะทำ ซึ่งคนพวกนี้เชื่อในแบบของเขาเองว่าไม่ได้ผิดกติกาใดๆ